W pierwszej połowie XIX wieku wśród polskich i niemieckich mieszkańców Poznania pojawił się pomysł stworzenia w mieście szkoły realnej, tzn. z programem dostosowanym do potrzeb rozwijającego się społecznie i ekonomicznie mieszczaństwa. Kładziono w niej większy niż w innych placówkach nacisk na umiejętności praktyczne. Dzięki zgodnemu współdziałaniu poznańskich społeczników, na czele z głównym fundatorem, niemieckim kupcem Gotthilfem Bergerem, udało się powołać do życia nową placówkę oświatową, przekształconą z czasem w Gimnazjum Realne. Zgodnie z wolą darczyńcy do szkoły tej byli przyjmowani „po wsze czasy uczniowie każdego wyznania i każdej narodowości, bez jakiejkolwiek różnicy”.